Haaksbergen laat invloed gelden: Over moties en emoties

Zondagochtend 18 januari reden wij, zonder ons te laten hinderen door winterse sneeuwbuien, naar Utrecht. Naar een oud, verbouwd fabriekspand, “Fabrique” genaamd, waar het belangrijke PvdA Congres plaatsvond. Livina Waanders-Waanders en Annelies Waanders en ondergetekende (Ellen Pot: lijst 2 plaats 14) hadden er zin in om ons weer te laten inspireren door die dingen waar onze Partij van de Arbeid voor staat. Zou dat lukken?

De resolutie van de politiek van Waarde moest aangenomen worden, dat gebeurde onder luid applaus. En Spekman zegde toe dat er een “rood boekje” met PvdA-beginselen komt als er hulp komt bij het schrijven. Haaksbergen sloot aan bij een in Twente breed gedragen en aanvaarde motie om meer Syrische vluchtelingen toe te laten.

En waar heel Nederland met positieve of negatieve spanning naar uitkeek: motie 51: recht op vrije artsenkeuze voor iedereen. Zou het Congres deze motie aannemen (einde kabinet?) of verwerpen?

Door een goed verhaal van staatssecretaris van Rijn èn motie 74 (aanvaard) liep het zo ’n vaart niet. Gevraagd werd het kabinet in staat te stellen een balans te vinden tussen (niet teveel) macht zorgverzekeraars en (niet teveel) macht zorgaanbieders. Het Congres kon daarmee accoord gaan mits de garantie gegeven werd dat de zorgverzekeraars op basis van algemeen belang zouden handelen. Motie 51 werd met nipte meerderheid weggestemd.

Verder werd er een motie aangenomen die niet de markt wil laten bepalen wie recht hebben op sociale huur en huurbescherming.

Ook het tweede deel van de dag riepen diverse inspirerende speeches (van Paul Tang, Hans Spekman, Marleen Barth en Diederik Samsom, allemaal na te luisteren op onze pvda-site) het verlangde PvdA-gevoel weer helemaal op. “Wij laten niemand achter en wij geven niemand op. Dat is waar wij pal voor staan”.

Om de opgedane saamhorigheid nog eens goed te onderstrepen zongen we tot slot met ons allen uit volle borst “De Internationale”.

Mede namens Annelies en Livina,

Ellen